Radio Future FM 103.1, Paramaribo, 5 augustus 2007

Programma “Grote Zoon”: Henk van Brussel

Interview door Desi Truideman

Redactie: Het interview is integraal overgenomen. De vragen en opmerkingen van interviewer, dhr. Desi Truideman, zijn cursief gezet. Toegevoegd zijn de lyrics van de songs die tijdens de uitzending zijn gedraaid. In de tekst zijn de betekenis van afkortingen opgenomen en zijn foto’s en achtergrondinformatie als bijschrift opgenomen.

Henk van Brussel, mijn namen zijn Hendrik Cornelis. Ik zag het levenslicht op 9 januari 1939. Ik ben uit het gezin het 10e kind en de 4e zoon. Als je 10 en 4 optelt komt u op 14 en mijn ouders hadden 14 kinderen. Een heel groot gezin dus.

• Was dat gebruikelijk in die periode?

Ja, als u de families nagaat in die periode dan bleken dat allemaal grote families te zijn. Maar misschien was dat van Van Brussel een uitzondering van 14. Want de meesten kwamen op 10, 11 en 9 en zo. Dus het is een heel groot gezin geweest. Ik heb een prettige jeugd gehad. Ik kom zelfs uit een boerengezin.

Als klein jongen moest ik meehelpen om op de boerderij te werken, want elke cent gold voor mijn ouders. Ze hadden elke cent nodig om die 14 kinderen te verzorgen. Want het was een harde tijd in Suriname. Dan praat ik over, Henk was toen 8, 9 jaar. Ik hield niet van melken. Bijna kan ik zeggen dat ik het melken haatte, maar ik moest ervoor zorgen dat die koeien op stal kwamen. En in de droge tijd was het wel leuk. De koeien kwamen makkelijk op stal, maar in de regentijd, vooral de grote regentijd, dan hadden we meestal om die stal een grote waterplas, omdat die koeien constant daar liepen, en dan zat er meestal water en modder in en dan hadden die koeien ook nog, wat men noemt, konsaka (soort exceem, voetschimmel, geeft wond tussen de hoeven), dus je krijgt die beesten niet makkelijk op stal. Ze wilden niet door die rommel gaan lopen om op stal te komen.

• Waarom wilde u niet melken? Was er een speciale reden voor?

Ik weet niet. Ik heb een aversie ertegen, ik weet niet, ik hield er niet van. Dus mijn broers en zusters die gingen wel onder die koeien melken. Mijn taak was als klein jongen te zorgen dat die koeien op stal zijn, koeien gebonden worden en dat ik het voer gaf aan die koeien, terwijl die broers en zusters aan het melken waren.

• Maar dat reilen en zeilen van hoe je koeien moet verzorgen, dat heeft u met de paplepel in gekregen?

Uiteraard, uiteraard vanuit de boerderij. Waar ik nu woon, Ankielaan, daar was de binnenweg van onze boerderij. Die vader van mij is eigenlijk de eerste verkavelaar geweest in Suriname. We zijn begonnen broers, zusters, vader, moeder met tjap, schop en hark zijn we begonnen de Van Brussellaan aan te leggen.

• De bekende Van Brussellaan?

De bekende Van Brussellaan. En daar op de hoek heeft de winkel gestaan waar ik ook als klein jongen na school inzat en jaren lang daar in die winkel werkte. In Suriname was Kersten de eerste supermarket: De Hola. En toen kwam die Hilo van de familie Vervuurt, waar nu Parbo’s casino is. En die winkel van ons hadden we omgezet in een Supermarket, zelfbediening. Dus wij waren de derde supermarket in Suriname.

• Maar uw jeugd is dus prettig verlopen?

Mijn jeugd is fantastisch geweest.

• Waar bent u op school geweest?

Ik ben op school gegaan op de R.A. Tammengaschool. Ik heb daar op school gezeten tot de vierde klas. Toen ik over ging naar de vijfde klas, verhuisde de hoofd van de school meneer Asin, naar de Beatrixschool. Toen heeft hij die vader van mij gevraagd, als mijn vader mij niet wil plaatsen op de Beatrixschool, omdat hij toch wat in me zag.
Maar vroeger was het zo, kwam je van een districts-school – trots de Tammengaschool dichtbij Paramaribo was, werd het gerekend als een districtsschool – werd een districtsleerling die van een bepaalde klas ging naar de stadsschool werd een klas lager gezet. Dus die ouders van me hadden daartegen bezwaar.
Hij zegt: “neen, ik zorg ervoor dat Henk toch in de 5e klas terecht komt”.
Zo ben ik beland op de Beatrixschool 5e klas, 6e klas, geslaagd voor de Mulo. Ben ik naar de Froweinschool (Wanicastraat 64) gegaan.

Maar ik ben eigenlijk een levensgenieter. De school trok me niet aan. Wat ik wilde hebben was thuis zijn op de boerderij, voetballen, jagen, vogels vangen, vissen enzo. Dus na de tweede klasse Mulo ben ik eigenlijk gaan kappen. Ben ik direct in de zakenwereld gegaan.

• In de kleine research dat ik heb gedaan over u, is me ook verteld dat Henk van Brussel een knappe man was, aantrekkelijk voor de meisjes. Kunt u daarover iets vertellen?

Ja. Ik weet dat ik, als ik het vertel, ik ruzie met die vrouw van me ga krijgen (lach), maar ik heb een prettige jeugd gehad. Achttien, twintig jaar, had ik wel wat vriendinnetjes. Het hoorde erbij op die leeftijd.

• Uw eerste werkervaring, hoe was dat?

Mijn eerste werkervaring was nadat ik van school kwam. Ik bedoel, ‘s middags zat ik al in de winkel. Dus als een jongen van 12, 13 jaar stond ik al achter de toonbank. Het was vroeger een toonbankwinkel. Later hebben we het omgezet in een supermarket. En vanaf dien ben ik eigenlijk in de zakenwereld geweest, met die verstande, altijd een winkel gerund. Later hebben mijn ouders daar verkocht en ben ik verhuisd op de hoek van de Ankielaan en de Verlengde Gemenelandsweg. Die bekende brood- en melkwinkel waarbij meneer Desi Truideman ook kwam staan in die lange rijen in die tijd van schaarste. Daar heb ik jarenlang versleten en toen ik eigenlijk zestig jaar was had ik gedacht: “nou, iedereen gaat met pensioen”. En heb ik toen die zaken van me, supermarket, slagerij, brood -en melkwinkel en het restaurant verhuurd. Leef ik nu wat rustig, wat zakenleven aangaat.

• Heeft u ook ander werk gedaan of heeft u alleen voor uzelf en uw familie gewerkt?

Ik heb alleen voor mijn familie en nadien voor mezelf gewerkt. Ik heb nooit eigenlijk gezegd, alleen tegen mijn ouders, nooit eigenlijk gezegd tegen een baas: ‘Baas goeiemorgen, ik meld me aan.’

• Het volgende onderdeel dat we in dit programma behandelen: hoe bent u precies gerold bij de Veeboeren, want u bent al dertig jaar…. Maar we gaan eerst naar de muziek toe. Wat is uw genre, welke muziek luistert u graag?

Nou, ik ben van de oude stempel. En waar ik vroeger van hield om te dansen was twist, Rock & Roll, of die old fashion, Pussycat of zo. Waar ik ook van hou is Country & Western.

Muziek: Ricky Nelson met “Hello Mary Lou Goodbye hart…”.

CHORUS Hello Mary Lou
goodbye heart
sweet Mary Lou,
I’m so in love with you
i knew Mary Lou,
we’d never part
so hello Mary Lou
goodbye heart

You passed me by one sunny day
flashed those big brown eyes my way
and oo I wanted you forever more
now I’m not one that gets around
I swear my feet are
stuck to the ground
and though I never did
meet you before

CHORUS I said hello Mary Lou
……

I saw your lips I heard your voice
believe me I just had no choice
wild horses couldn’t
make me stay away
I thought about a moonlit night
ma arms about good an’ tight
that’s all I had to
see for me to stay

CHORUS

• Luisteraars, we praten met Henk van Brussel, die al jarenlang leiding geeft aan de Veehoudersbond in Suriname. Hoe bent u precies beland bij de veehouders?

Ja. Het is een geschiedenis apart. Ik ging vaak naar een vriend van me op de hoek van de Leysweg en de Kasabaholo. Een zondagmiddag ging ik er naartoe. En vroeger als klein jongen, je werd iets groter, droegen we nooit sport broekjes, korte broekje en een truitje en zo. Het was altijd nog lange broek met hemd en zo. Ik had die bewuste zondagmiddag mijn normale lange broek en een hemd aan, waarvan ik niet hield. Ik had een hekel aan dat hemd. En dan weet ik nog precies: een van die knopen ontbrak. Het was een masalakleur hemd. Ik weet niet of het kwam door die kleur, maar ik had een hekel aan dat hemd. Maar ik had het toch aan en dan ging ik naar mijn vriend zondagmiddag en zijn vrouw zei me: ‘Henk, weet je niet? Ewald is naar een vergadering op de Nieuwe Grond.’
Dat is in 1974 geweest.
‘Ewald is naar een vergadering daar op de Nieuwe Grond van die melkboeren. Ze hebben een bond en zo.’
Ik zeg: ‘ik weet er niets van.’
Ben ik er naar toe gereden. En als ik daar stop en die portier wil openmaken om uit te stappen, staan ineens drie mensen naast die auto. John Veldkamp, Ewald van Brussel en Remi Hirasingh, de dokter, in orde. John en Ewald zeggen, wel, was er iemand bezig aan de microfoon te praten tot die boeren en dat was August Mohan van Meerzorg. Hij is nu jammer genoeg overleden.
Ze kwamen naar me toe: ‘Zeg Henk, straks moet een boer praten en we hebben niemand om te praten. Ga je voor ons kunnen praten? We geven je een fles wiskey.’

Ik zeg – ik was helemaal niet ingewijd – ik zeg: ‘Maar ja, waarover moet ik praten?’
‘Zeg ja, laat Remi Hirasingh je uitleggen waar het om gaat.’
Het moest snel gebeuren, want na die spreker die aan het woord was, moest ik aan de beurt komen. Hij heeft me snel uitgelegd waar het omgaat hoe en wat.
Ik zeg: ‘OK’.
Toen waren we wel in wilde jaren. Als ik ergens achter een microfoon ging staan en zo, meegekregen eigenlijk. Ja, heb ik die vergaderingen, die echt druk bezocht waren op de Nieuwe Grond, toegesproken. Die mensen hingen gewoon aan mijn lippen. En vanaf toen eigenlijk was het: Henk van Brussel, die Henk van Brussel hier. Zo ben ik erin geland.

• U heeft indruk gemaakt op die vergadering?

Op die vergadering, ja, ja.

• Toen heeft men u benaderd om ….?

Ja, je had toen een melkveehouderbond. Melkveehouderbond was toen aangesloten bij de FAL (Federatie Agrariers en Landbouwers). En FAL op zijn beurt was aangesloten bij Derde Blok van de heer Keerveld, nu wijlen. Dat kwam ik pas later achter. Want ik en politiek zijn niet op een lijn.

• U heeft u nooit ingelaten met de politiek? Bent u wel benaderd door partijen?

Velen hebben mij benaderd, maar ik heb er geen interesse voor. Mijn mentaliteit laat het niet toe. Ik weet niet, ik laat het misschien niet toe.
De melkprijs was al lang op 20 cent gebleven. We hebben toen acties gevoerd, de Melkcentrale geboycot, en zo en er zijn gesprekken geweest waar ik constant betrokken werd door die organisatie van toen om ook bij die gesprekken aanwezig te zijn. We hebben gesprekken gevoerd met Economische Zaken, want Economische Zaken ging toen over de melkprijs. En hebben we toen de melkprijs kunnen brengen van 20 naar 35 cent.
Dan kregen we de verkiezing. En na de verkiezing werden de boeren, ik weet niet of ik het moet zeggen, in de steek gelaten door die organisatie, omdat ze geen zetels gehad hebben.
In 1977 zijn die boeren weer bij me geweest om te vragen als ik ze kan organiseren. Als ik een bond kan oprichten voor die boeren, omdat ze .. ja, ze geen bond meer hadden. Heb ik mijn ja-woord aan gegeven en vanaf 1977 heb ik de Melkveehoudersbond opgericht. Maar later kwamen boeren bij mij, dat we onze vleugels verder moesten openslaan en toen hebben we het gemaakt tot Veehoudersbond, waardoor al die veehouders gecovered kunnen worden. En op 1 oktober a.s. bestaat de Veehoudersbond precies 30 jaar.

• Van boer, van veehouder, kunt u daarover iets vertellen?

Het is nu iets minder dan vroeger. Het was gewoon slavenwerk. Die boer moet ongeacht het weer, ongeacht de dag, hetzij Nieuwjaar, hetzij oudjaar, hetzij Idul Fitr, hetzij Phagwa, hetzij Kerst, moet die boer twee maal per dag onder die koe. Het heeft geen missen. Al is die boer ziek, die boer moet onder die koe. Dus het is een slavenwerk, slavenwerk.
Vandaag aan de dag is het iets minder geworden in die zin, dat die boeren vanwege de moderne technieken misschien kunnen beschikken over melkmachien. En als zij groot bedrijf hebben, kunnen beschikken over een arbeider. Die, als die boer misschien niet aanwezig is, zijn plaats kan innemen.
Ik ken boeren, nu van 80, 90 jaar die nooit Nickerie hebben kunnen zien, niet eens Coronie, niet eens Saramacca. Want ze moeten tweemaal daags op en neer op de boerderij zijn. Het is een gewoon een slavenwerk.

• Die waardering, die daartegenover staat, is dat in de loop der jaren toegenomen?

Laat me zeggen, dat de waardering iets begint toe te nemen. En ik heb het ooit eens gezegd, jaren geleden, dat er toch een dag gaat komen, waarbij de natuur de boer gaat helpen in Suriname. Waarbij de natuur de boer goedgezind zal zijn. Waarom ik dat zeg. De Melkcentrale is van de overheid. De overheid bepaalt zowel de boerenmelkprijs als de consumentenmelkprijs. Die poedermelkprijs is altijd goedkoper geweest dan de boerenmelkprijs. Gegeven moment kreeg de regering vanwege FAO (Food and Agriculture Organization van de Verenigde Naties) gratis poedermelk voor de schooljeugd van Suriname. Omdat in bepaalde gebieden bleek dat kinderen ondervoed waren, maar dan praat ik over jaren geleden. De overheid heeft toen die melkpoeder doorgeloodst naar de Melkcentrale voor verwerking en om voor een deel aan de scholen af te staan voor consumptie van die kinderen. Maar het andere deel werd verkocht. Dus in wezen had die overheid die boerenmelk niet nodig. Dus als zodanig kregen die boeren die behandeling. De opeenvolgende regeringen hebben, ja, ten aanzien, naar die boer toe een productie-onvriendelijk beleid gevoerd, vanwege het feit dat ze konden beschikken over goedkope poedermelk.
Ik herinner me nog heel goed: in de revolutionaire tijd was er een bepaalde meneer op LVV (Ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij) als minister. Ik wil geen naam noemen. Wij hadden een afspraak gemaakt. Wij gingen naar hem toe om te praten over eventuele aanpassing van de melkprijs. Dat was mijn kortste onderhandelingsdag, -uur, of misschien -minuten geweest met de minister. Nadat ik die overige leden had voorgesteld en mezelf en we zijn komen praten over … Antwoord van die minister was: ‘Meneer Van Brussel, denkt u dat ik hier zit om mijn kop te breken over de melkprijs?’. En daarmee was het gesprek afgelopen.
En met deze dingen werden we ook geconfronteerd. Maar toen speelde de hoeveelheid melk in Suriname geen grote rol. De aanvoer naar de Melkcentrale was toen, dus na 1968, dus de periode van de Melkcentrale 1961 naar 1968 hadden we in Suriname een overschot aan melk. Vele liters melk, want de Melkcentrale heeft een opkoopplicht. Dus ze moesten alle melk van die boeren opkopen. Dus ze kochten alle melk op. We hadden een overschot. Dus veel melk werd gespoeld door de riolering, door de riolen van de melkcentrale, want ze konden niet alles afzetten. Ze gingen het ontromen, boter en kaas maken. Maar vanaf de oprichting van de Melkcentrale in 1961 heeft de overheid, trots er een boerenorganisatie toen uit de grond is gekomen – daarvan was mijn vader voorzitter – heeft de overheid die melkprijs bepaald. Die boeren kregen voor de komst van de melkcentrale 35 cent. Ze leverden hun melk namelijk rechtstreeks van boerderij naar de consument in de stad. En de consumenten zaten allemaal in de stad. Dus die boeren moesten hetzij op een fiets, degene die een fiets bezaten, hetzij op een ezelkar, met hun melk naar de stad en kregen 35 cent. De melkcentrale is gekomen in 1961. De overheid heeft toen een melkprijs vastgesteld van 21 en 23 cent een liter afhankelijk van de kwaliteit. Na twee jaar, schrikt u niet meneer Truideman, hebben ze de prijs gebracht naar 20 cent. Gedropt. En dat heeft geduurd tot en met 1975. Toen gingen die boeren zich gaan organiseren en hebben de melkcentrale geboycot, waardoor de overheid zo’n beetje met der rug tegen de muur stond. Zeg luister, je voert een beleid dat niet goed is. Enzo hebben ze de prijs gebracht van 20 naar 35 cent. En vanaf toen, met mondjesmaat tot 1995, aangepast en in 1995 werd de prijs zo’n beetje losgelaten waardoor er muziek kwam in die melkgebeuren in Suriname.

• Maar desondanks bepaalt de overheid de prijs voor rauwe melk?

In de wet, zowel de verwerkingswet als de wet op melk, staat er dat de overheid, het ministerie van LVV nu, vroeger was het Economische Zaken, in samenspraak met haar dienst de melk zowel de consumentenprijs als de melkboerenprijs bepaalt. Ik heb op dit ogenblik, zoals de kaarten nu liggen, geen probleem. Als ik praat over ik bedoel ik de Veehoudersbond, heeft geen probleem dat de overheid die opkoopprijs van melk bepaalt. Ten aanzien van de consumentenprijs hebben wij recentelijk gesteld, dat er gesproken zou worden over eventuele wetswijziging, hebben wij als organisatie gesteld: meneer geen probleem. Die boerenmelkprijs kunnen wij samen bepalen, maar die consumentenprijs moet worden losgelaten, want die verwerkers, zij alleen weten wat hun kostprijs is. En dan kunnen zij de consumentenprijs bepalen. Maar van de zijde van de overheid… want melk is een politiek product overal ter wereld. Iedereen, elke regering, wil die melk zo laag mogelijk toch. Ik heb gezegd, luister, de overheid heeft controle nog, al zou je dat vrijlaten, heeft de overheid toch nog controle op de consumentenprijs omdat de Melkcentrale van overheidinstantie is. Dus via de raad van commissarissen kunnen richtlijnen aan de directeur worden gegeven. ten aanzien van de consumentenprijs. Dus het kan best worden vrijgegeven.
Waarom ik zeg, dat we geen probleem hebben nu met eventueel het vaststellen van de opkoopprijs door de overheid. In het jaar 2000 heeft de toenmalige minister een commissie geïnstalleerd. Een commissie waarin participeerden het ministerie van LVV, de Melkcentrale en de Veehoudersbond. Onze lid in de commissie was de heer Rick van Ravenswaay, nu minister van PLOS (Ministerie van Planning en Ontwikkelingssamenwerking). En hij heeft gefunctioneerd als voorzitter. En zij hebben een raamwerk gemaakt van waaruit eigenlijk die melkprijs berekend kan worden. Ze hebben elkaar kunnen vinden ten aanzien van de inputs en outputs. Hoeveel voer heeft dat beest nodig. Wat is de melkproductie vandaag. Wat zijn de andere kosten. Meneer, er is een model ontworpen. Waarbij men zegt, vandaag aan de dag zijn de prijzen aangepast. Je actualiseert de prijzen van vandaag en dan rolt er een kostprijs uit. Dus als de overheid zich wil houden aan de richtlijnen, die toen door de commissie zijn opgesteld – we waren in alle actoren die betrokken zijn bij die melkgebeuren in zaken – dan vind ik, meneer, we hebben geen probleem met aanpassing. Maar laten we ons houden aan het model, dat daar is uit gewerkt voor het berekenen van die kostprijs. En vandaag aan de dag, als wij dat model hanteren en dat hebben wij ook gedaan. En we hebben daar een melkprijs op LVV gedeponeerd vanaf boerderijprijs in 1991.

• We gaan weer naar muziek en het wordt weer een van uw favoriete songs.

Muziek van Bitty McLean:” It keeps rainin'(Tears from my eyes)” …. (1993)

Pretty fallin’ tears shining (yes)
(what’s that girl what is the difference it’s real)
Woh ohh ah
Yeah
If it’s raining it’s raining tears from eyes
Since you’ve gone all I do is cry
Won’t somebody help me somebody help me
Can’t you see that my baby has left me
She left me reeling and rocking walking the floor
She left a note last night she won’t be back no more
Reeling and rocking walking the floor
She left a note last night she won’t be back no more
If it’s raining it’s raining tears from my eyes
Since you’ve gone all I do is cry

• Is het zo, dat er bij de boeren vergrijzing optreed? Vroeger was het zo, dat binnen een gezin de zonen gemotiveerd zijn en de ouders opvolgen als boer. Maar nu merken we, dat jongeren niet zo veel belangstelling hebben. Waaraan zou dat liggen?

Ik heb al gezegd, in de loop der jaren is een productie onvriendelijk beleid gevoerd naar de productiemelksector toe. Vandaag aan de dag is er daarin verandering gekomen en het gaat steeds de goede richting op. Vanwege het feit, wat ik zonet zei, dat de natuur hier de Surinaamse boer heeft geholpen. Was het zo, dat die poedermelkprijs de kostprijs twee maanden geleden lag tegen 80, 90 gulden. Vandaag aan de dag hebben we kostprijs wat poedermelkprijs aangaat van 2 gulden en 2,10. De natuur in Australië is dusdanig geweest dat die boeren daar niet konden produceren: Een. En twee door die steeds stijgende olieprijzen denkt men meer aan biogas en zo. Dus de voeding dat eigenlijk nodig zou zijn voor de koeien wordt gebruikt voor biogas. Dus de prijs van voeding voor die koeien stijgt enorm, waardoor ook die melkprijs gaat stijgen en uiteraard ook die poedermelkprijs. Die poederberg zoals men had in Europa, Amerika en in het bijzonder Australië is gaan slinken. Er is bijna geen poederberg meer, poedermelk meer, waardoor dit de mede de oorzaak is dat die boeren in Suriname in een goede positie komen te verkeren. Ik wil zeggen, dat als wij aan de onderhandelingstafel zitten, wij niet meer uit die underdog positie hoeven te kruipen en zo.

• Ander aspect hè, houdt u zich de hele dag bezig met melkveeboeren of heeft u ook andere bezigheden?

Ik zat in vele organisaties. Zit nog in vele organisaties. U praat over de persoon van Henk van Brussel de grootste hobby’s zijn jagen, vissen, vogels vangen. Het liefst zit ik in het bos. In het oerwoud.
En deze Henk van Brussel nu, die zo van jagen, vissen en vogels vangen houdt, is op dit ogenblik voorzitter van de Natuurbeschermingscommissie.
Dan zou u zich afvragen, ja, wat voor petten heeft die man op en hoe verdeelt hij zijn tijd en zijn petten. Maar het lukt wel. Ik zit 30 jaar in de Veehoudersbond. Ik zit vanaf 1980 in de Natuurbeschermingscommissie en na het overlijden van de heer Paul Loor (1924-2003), ben ik voorzitter. Ik zit vanaf 1980 in de raad van commissarissen bij de Melkcentrale. Enkele jaren als president commissaris, dus als we praten over melkgebeuren dan dacht ik niet dat er een andere naam genoemd kan worden.

• Ik merk dat u een man van vele markten bent. Groot georiënteerd binnen die melksector dat men niet om u heen kan eigenlijk?

Nou, natuurlijk kan men om mij heen, maar wil men een goed beleid gaan voeren en zo dan zouden ze toch Henk van Brussel kunnen, bijna moet ik zeggen, moeten raadplegen en daar ben ik bereid mee. Ik heb me ingezet om de productie te verhogen. Ik deed dat in het beginne al toen de toevoer naar de melkcentrale door het onvriendelijk productiebeleid van vroeger was gedropt naar 1.000, 1.500 liter per dag. Vandaag aan de dag zitten we op 20.000 liter.
Samen met LVV zijn we begonnen een project uit te voeren. Een van FAO-project. Waarbij we op Houttuin waren. We gaan in District Wanica die kleine boeren helpen dus als we praten over die kleine boer, dan praten we meer over die bermboeren met 1, 2, 3, 4, 5 koeien tot 10, 15 koeien. Gaan we ze leren die technieken. Zo gaan we ze leren gebruik te maken van de kunstmatige inseminatie. We gaan het Jersey ras introduceren. En dus wij zetten ons in als organisatie om die melkproductie op te voeren, want er is een braakliggend terrein op dat gebied. Wij produceren nou 20.000 liters maar als wij de Melkcentrale nemen met die andere bedrijven, Michi (Natural Foods: particuliere melkverwerker – met melkpoeder, directeur Glenn Chin A Foeng) en meneer Nuboer, (Steve; directeur van NV NuProces) dan is er een markt voor 50.000. Dus we zitten nog niet op de helft. Maar ik heb een grote vertrouwen in dat in de toekomst wij Surinamers selfsupporting hebben gemaakt ten aanzien van onze zuivelproducten.

• Uw andere hobby’s die u heeft genoemd, vogels, jagen, doet u dat nog steeds?

Nog steeds.

• En om wat voor vogels gaat het, zangvogels?

Bij mij gaat het om alle vogels. Ik hou van de natuur. Ik heb thuis een enorme collectie. Dacht dat ik een 200 beesten thuis heb. Papegaaiachtige, zaadvogels, vruchtenvreters, siervogels, alles. Het is een deel van mijn leven, mijn hobby.

• Zangvogels, doet u ook mee aan wedstrijden? Het wordt steeds populairder?

Het wordt steeds populairder. Ik heb heel goeie zangers. Vooral in het verleden als ik op het plein kwam. Niet om te wedden hoor, dan gingen die beroemdheden van het terrein daar weg, want Henk van Brussel kwam met zijn pikolet.

• Dus u bent gespecialiseerd in pikolets?

Nou, ik hou ervan. Maar het meest hou ik ervan om ze zelf te vangen.

• Want mensen zweren voor twatwa’s?

Ik heb ze allemaal. Ik heb twatwa, ik heb rowti, ik heb savanne rowti , ik heb pikolets. Het is mijn hobby.

• Deze hobby, u zegt u heeft een collectie van 200 vogels?

Zo’n 200 vogels heb ik thuis.

• Stelt u zich ook open voor het publiek? Mogen ze komen kijken?

Nou, er komen velen langs, vooral kinderen met hun ouders. Als ze langs komen, vooral als ze met vakantie zijn en ze lopen in de Ankielaan en ze zien die vogels daar hangen dan roepen de ouders: ‘meneer, die kinderen willen kijken, mogen ze?’
Natuurlijk breng ik ze om te kijken. Maar ja, je kunt niet iedereen …

• Meneer Van Brussel zou u zich een leven kunnen voorstellen zonder bemoeienissen met de veehouders?

Moeilijk. Moeilijk.

Muziek Jim Reeves,”.It hurts so much to see you go …”.

Tonight we’ll reach the hour we set for parting
We wanted to be free, we both said so
But the closer to that hour, the more I’m hurtin’
My heart will break, it hurts so much to see you go.

What happened to the love we knew, where did we lose it?
How can a love as sweet as ours bring heartache so?
Why does it have to end this way
What?s there to do, what can I say?
When it hurts, it hurts so much to see you go.

— Instrumental —

What happened to the love we knew, where did we lose it?
How can a love as sweet as ours bring heartache so?
Why does it have to end this way
What?s there to do, what can I say?
When it hurts, it hurts so much to see you go…

• Hoe ziet u de toekomst van de melkveesector?

Gunstig. Ik zei het al, de natuur heeft ons geholpen. Het is gunstig. Het is een braakliggend terrein van 30.000 liter nu. Maar dan praat ik nog niet over de buitenlandse melk die op de schappen van de supermarkten van Suriname zijn. Die boeren schijnen nu enthousiast te zijn, dat heb ik gisteren gezien. Wij gaan door met onze actie. Er zit muziek in. Vanwege het feit dat veel boeren nu professioneler gaan werken. Ze gaan werken met betere rassen, ze hebben zelf rassen ontwikkeld. Ze hebben belangstelling voor buitenlandse rassen die het beter doen in de tropen. Ze bouwen betere stallen nu. Ze gaan hygiënischer te werk. Ze produceren hygiënischer. Ze stappen over op melkmachien. Dus die boeren hebben er zelf geloof in. Ik zie de toekomst in de melkveehouderij. De veehouderij in totaliteit, maar in het bijzonder de melkveehouderij zie ik positief tegemoet .

• U hebt aangegeven, dat de Veehoudersbond straks 30 jaar bestaat. Zijn er bijzondere activiteiten?

Op 1 oktober a.s. bestaat de Veehoudersbond 30 jaar. Nou, we hebben nu net in het bestuur besproken, wat we gaan doen. Maar we moeten eerst kijken naar de mogelijkheden. Hoeveel geld is er in kas. En wat kunnen we daarmee gaan doe. Ik verwacht wel, dat we wat gaan doen. Wat een en ander inhoudt daar hebben we nog niet definitief het besluit over genomen binnen het bestuur.

Muziek Jim Reeves:…” Adios amigo’s …”

• Performed by Jim Reeves
• Written by Ralph Freed and Jerry Livingston
• Recorded November 21, 1961
  © Milene Music/Hallmark Music

Adios amigo, adios my friend
The road we have travelled has come to an end
When two love the same love, one love has to lose
And it’s you who she longs for, it’s you she will choose

Adios compadre, what must be must be
Remember to name one muchacho for me
I ride to the Rio, where my life I must spend
Adios amigo, adios my friend

Adios compadre, let us shed no tears
May all your mañanas bring joy through the years
Away from these mem’ries, my life I must spend
Adios amigo, adios my friend

• Dit was luisteraars, de tiende motivatie van Henk van Brussel en zijn grote betrokkenheid bij de Veehoudersbond. Dat we nog veel meer van hem zullen horen. In ieder geval, Hij was onze gast vanavond, Grote Zoon, in dit programma. We danken hem en wensen hem nog veel succes verder met zijn activiteiten op dit gebied.

Graag gedaan meneer Truideman.